Tanacethum vulgare - 250g posiekane

Składniki: Tanacethum vulgare - 250g posiekany
Klasyfikacja: Zioła

Tanacethum parthenium, Tanacethum vulgare - w przeszłości były dość powszechnie stosowane jako główny środek przeciwrobaczy, a także bakteriobójczy, napotny, moczopędny, wzmacniający żołądek.

Występowanie:
Gatunek rośliny z rodziny astrowatych. Występuje w całej Europie.

Surowiec:
Surowcem są zioła, kwiaty, części liściaste i owoce - Herba, Flos, Folium i Fructus Tanaceti. Zioła i liście zbiera się przed kwitnieniem i podczas kwitnienia. Kwiaty należy zbierać na początku kwitnienia. Owoce zbierane są w okresie dojrzewania. Konieczne jest suszenie surowca w ciemnym miejscu, w którym temperatura nie przekracza 50 stopni, chociaż doświadczenie sugeruje, że temperatura nie powinna być wyższa niż 30 ° C.
Głównym składnikiem wrotyczu jest olejek eteryczny (do 1,5% / w kwiatu), zawierający β-tujon, izotujon, kampen i inne terpeny. U niektórych gatunków głównymi związkami chemicznymi w olejku są p-pinen, artemizjaaceton, kamfora lub baldadelon. Ponadto w kwiatach znajdują się związki goryczowe, takie jak tanacetyna i reynozyna, flawonoidy, zwłaszcza pochodne luteoliny i kwercetyny, ksantofile i sole mineralne. H. Różański precyzuje bardziej szczegółowo dodatek laktonu seskwiterpenowego - tanacetyny (tanacetyny), laktozy sekwiterpenu arboskuliny, laktonu epi-ludowicyny, laktonu - artemoryny (artemoryny), laktonu seskwiterpenu, raysyny, elemenu, kwasu jabłkowego, kwasu winowego, kwasu walerianowego, kawy, flawonoidów (Jakieidyna - Jakieidyna, Jakeozyna - Jakeozydyna, Apigenina, Diosetyna, Diosmina), eupatiliny, seskwiterpenu - germacyny, piperyny.

Zastosowania:
wywar, nalewka, tonik, maść, ocet, aceton, olej

Sposób użycia:

wywar:

3 łyżki surowca zalać 2 szklankami wrzącej wody. Odstawić pod przykryciem na 30 minut. Naprężać. Pij 1 filiżankę 2-4 razy dziennie. W przypadku zakażenia pasożytami wypij 1 szklankę na pusty żołądek.

Skutki uboczne:
Zaleca się ostrożność podczas stosowania ze względu na zawartość tujonu. Jednak większość autorów, z wyjątkiem wyżej wymienionego A. Ożarowskiego, nie stwierdziła szkodliwego działania przy stosowaniu w zalecanych dawkach.

Wrotycz pospolity to wieloletnie, nieprzyjemnie aromatyczne zioło o nagiej, kanciastej łodydze o wysokości do 130 cm. Liście są podwójnie pierzasto cięte, segmenty liści ząbkowane, półkuliste grona są płaskie, małe, ułożone w fałszywe okółki; Kwiaty brzeżne języczkowe zwykle dość małe, wszystkie kwiaty złocistożółte rurkowate. Kwitnie od późnego lata do jesieni – od lipca do września owoce to małe niełupki z brzegiem bez pióropusza, nasiona są małe, owalne, zielonkawobiałe, ząbkowane. Jest zapylany jak wszystkie gatunki astrowatych.

Wrotycz pospolity od dawna służy jako lekarstwo przeciwko pasożytom zewnętrznym i wewnętrznym u ludzi i zwierząt. W tym celu zbiera się kwiaty lub liście. Opatrunki odrywa się bez szypułek i suszy w zacienionym, dobrze wentylowanym miejscu. Liście są odcinane ręcznie, układane na orzechach laskowych i suszone oddzielnie od reszty materiału. Służy do wydalania pasożytów jelitowych.

Napar przygotowuje się z jednej łyżeczki i dwóch filiżanek wody, którą pije się trzy razy dziennie, ale można również użyć postaci proszku (na czubek noża). Podobnie stosuje się nalewkę, którą uzyskuje się przez destylację świeżych liści. Jednak dawkowanie powinno być bardzo ostrożne, ponieważ wysokie dawki powodują krążenie krwi w okolicy miednicy oraz uszkadzają nerki i układ nerwowy.

Zapach suszonego wrotyczu odstrasza owady, co jest stosowane głównie w medycynie weterynaryjnej. Suszone kwiatostany stosuje się w suchych pęczkach.